خبرگزاری ایرنا، خود فروختگی مضاعف و وقاحت مضاعف در سال 89 را آغاز کرد

یادداشتی ننگین و سرشار از توهین، درباره میرحسین موسوی و مهدی کروبی که امروز روی سایت خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی ایران که البته دربست در اختیار دولت کودتاست قرار گرفت.

شرم باد بر خبرنگاران و نویسندگان این سایت، که نان خود را به خون ملت سرافراز ایران آغشته می کنند.

خامنه ای بمیری*** سال 90 رو نبینی

این بزرگترین آرزوی من برای سال 1389 است. چراغ عمر سیدعلی خاموش شود و این آخرین پیام نوروزی اش باشد. هر وقت خواست بمیرد بمیرد اما جان بی ارزشش، به سال 1390 نرسد. آمین

ملت سبز ایران از خزر تا خلیج فارس، فتوای ابلهانه خامنه ای درباره چهارشنبه سوری را به آتش کشیدند

از بابلسر خبر می رسد که لب دریا، در امتداد نوار ساحلی، مازنی های نازنین جشن باستانی را بر پا کرده اند. 

در تبریز، آذری های عزیز، در چهارراه آبرسانی دارند جشن چهارشنبه سوری را با شکوه هر چه تمام تر برگزار می کنند. 

تمام محله های اهواز، پل مارلان اصفهان، شیراز، تهران و ...
همه جای این سرزمین ستم دیده اما استوار، شراره های آتش می درخشید و زبانه می گرفت. 

 ملت ایران، از خزر تا خلیج فارس، امروز فتوای ننگین خامنه ای درباره چهارشنبه سوری را، در آتش سبزی که  افروختند، دود کردند و به هوا فرستادند.

اولین تصاویر از لشکرکشی رژیم برای چهارشنبه سوری سبز: گارد ویژه خامنه ای از جشن باستانی ما چه می خواهد؟

گارد ویژه ای که برای اجرای فتوای خامنه ای علیه چارشنبه سوری به خیابان ها ریخته.

این تصاویر را عصر امروز یک فرشته سبز و آزادی خواه، با پذیرش ریسک بسیار زیاد، از حوالی خانه شیخ شجاع، مهدی کروبی گرفته.

گاردی ها در کوچه ها پراکنده هستند. این ها از همین حالا مراقب پشت بام ها هستند که کسی الله اکبر نگوید!

یزیدیان فردا چه برنامه ای دارند؟!

اگر فردا جشن باستانی ما را به هم بزنید، کاری می کنیم یادتان برود که راه قدس، از کربلا می گذرد یا چهار راه گلوبندک

آقای خامنه ای، واقعاً گمان می کنی، آیین باستانی و چند هزارساله چهارشنبه سوری را می توانی با یک فتوای ابلهانه، از صفحه تاریخ این سرزمین پاک کنی؟

ای سید فرتوت و رو به موت، به غلامان و خواجگان چماق به دستت بگو که فردا، در روز باشکوه چهارشنبه سوری، از جنوبی ترین نقاط شهر تا شمالی ترینش، در هر نقطه ایران، لحظه ای اگر تصور خام به هم زدن جشن آتش به سرشان بزند، کاری می کنیم که موقع دادن پیام احمقانه نوروزی ات، کلمه ها مثل سیگارت، توی گلویت بترکد. واژه ها همچون کاربیت، پف کند توی دهان معظم اله.  کاری می کنیم یادتان برود راه قدس، از کربلا می گذرد یا از چهار راه گلو بندک. 

می گویی نه؟ پس بنشین و خروش نور علیه تاریکی را نظاره گر باش.

مقامات محترم غربی، لطفاً بازداشتی های ایران را تفکیک مذهبی نکنید. تمام اسرای ما با هر زبان و قومیت و مذهبی که دارند از یک پیکر هستند

BBCPERSIAN  شنبه 22 اسفند: دولت آمریکا اعلام کرده که به طور فزاینده درباره 'آزار و اذیت' ایرانیان بهایی و دیگر اقلیت های دینی از جمله مسیحیان در این کشور نگران است.

پی جی کراولی، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا، طی بیانیه ای رسمی گفته است که نیروهای امنیتی ایران در ظرف چند هفته گذشته، حداقل ۲۵ بهایی دیگر را بازداشت کرده اند.
او نوشته است: "ما در کنار جامعه بین المللی از ایران می خواهیم که به تعهداتش در قبال حمایت حقوق بشر و آزادی های اساسی همه مردم خود عمل کند.

 اصولاً جنس این گونه واکنش های غربی به نقض حقوق بشر در ایران، از نوع رفع مسئولیت است. گونه ای رایج از تشر بی فایده سیاسی که قرار نیست راه به جایی ببرد. این لفاظی ها و رجزخوانی های فیمابین دیپلماتیک البته کاملاً عادی و متداول است. اما زمانی مسئله ساز می شود که بدعت غلطی را پایه گذاری کند و متاسفانه، احتمالاً بی آن که غرب بخواهد دارد به جنبش سبز هم لطمه می زند.
همگان می دانند که مسئله هموطنان عزیز بهایی، معضل اصلی برای این حکومت و مسئله اصلی امروز ایران نیست. جنگ قومی و قبیله ای هم در ایران وجود ندارد و اگر بحث انتخابات آزاد به نتیجه برسد و دین در سیاست دخالت نکند، دنیا خواهد دید که مسیحی و یهودی و زرتشتی و مسلمان و ... در ایران، کنار یکدیگر زندگی خواهند کرد. 
این نوع کرکری خوانی غربی، به صورتی ناخواسته، دادن آدرس اشتباه به افکار عمومی جهان است. غربی ها زندانیان ما را تفکیک مذهبی می کنند. اما برای مردم ایران، تمام اسرای دربند رژیم با هر زبان و رنگ و قومیت و دین و مذهبی که دارند، از یک پیکر هستند.  
عجبا که غرب هنوز به طور دقیق متوجه نشده که اگرچه شیعه مذهب رسمی ایران است و حکومت ایران با شیعیان است، اما به لحاظ آماری، تعداد اعدامیان و دستگیر شده ها و تبعیدی ها و مهاجرین شیعه از سال 57 تاکنون، به هیچ وجه قابل قیاس با سایر مذاهب رسمی و غیر رسمی (از نگاه حکومت) نیست.
مقامات محترم غربی گویا هنوز متوجه نشده اند، جمهوری اسلامی بیش از هر مذهبی، پدر "شیعیان" را در آورده است.

جنایت کارترین سرباز خاورمیانه از 2000 سال پیش تا امروز

.

توضیح غیر ضروری: این جا سیصد کیلومتر با خط مقدم فاصله داره

آقای کیارستمی اگر شما بازداشت شده بودید، جعفر پناهی الان دنیای سینما را روی سر خامنه ای خراب کرده بود

روزنامه ال پائیس نوشته است الان وقت حمایت از جعفر پناهی است. اما قبل از این یادداشت، شماری از سینماگران ایرانی مثل کیومرث پوراحمد، مهدی هاشمی، بهمن قبادی، محسن مخملباف، گلشیفته فراهانی و ... صراحتاً خواستار آزادی بی قید و شرط کارگردان برجسته سینمای ایران شده اند.

عباس کیارستمی مشهور ترین کارگردان سینمای ایران که اعتبار جهانی اش آن قدر زیاد است که ژولیت بینوش را در تهران، گوشتکوب به دست، پای سفره آبگوشت می نشاند، از 22 خرداد تاکنون هیچ انتقادی از سران رژیم مطرح نکرده. لب از لب باز نکرده و دم فروبسته است.

کسی هم از کیارستمی توقع ندارد که مانند مخملباف، خاری در چشم خامنه ای باشد. مانند مجیدی یا ضیاءالدین دری، فیلم تبلیغاتی میرحسین و شیخ شجاع را بسازد. مانند قبادی، مصاحبه های افشاگرانه علیه رژیم و جنایت هایش انجام دهد. نه! چنین توقعی نیست. اما کسی هم انتظار ندارد که ایشان هنگام بازداشت غیر قانونی، ضد انسانی و توهین آمیز جعفر پناهی سکوت اختیار کند. جعفر پناهی همانی است که فیلمنامه بادکنک سفید کیارستمی را کارگردانی کرد و فیلمی جهانی از آن ساخت. همانی که آفساید و دایره و طلای سرخ را پدید آورد تا دنیا ببیند که یگانه کارگردان نو آور سینمای ایران، کیارستمی نیست. هستند بزرگانی مثل قبادی و پناهی که ضمن یادآوری آموخته هایشان از کیارستمی، راه خود را در وادی سینما پیدا کرده اند. 

امروز اما کیارستمی همچنان به سکوت بی فایده اش ادامه می دهد. غافل از این که بازداشت پناهی، نه فقط حبس او بلکه در حقیقت به زنجیر کشیده شدن فرهنگ و هنر در ایران است.

آقای کیارستمی، این یادداشت را خواهی خواند. یا دست کم حلقه هواداران و حواریون پرشمار، خبرش را به سمع شما خواهند رساند. فراموش نکنید که فردا روزی اگر آزادی چتر زیبای خود را در مملکت ما بگشاید، فقط ده نمکی ها و شریفی نیاها و شمقدری ها و فرج اله سلحشورها نیستند که به کلی از جانب ملت طرد خواهند شد. خیر! سکوت فعلی شما، زجرآورتر از سانسورهای شمقدری و تیغ و قیچی بدستان ارشاد است.

شما همیشه می گویید شان هنر بالاتر از این است که آغشته به مسائل سیاسی شود. قبول. اما شان شما چطور؟ بالاتر از این است که درباره آزادی جعفر پناهی اظهار نظر کنید؟ شما اگر اراده کنید، می توانید جمعی از برجسته ترین سینماگران دنیا را به اتحادیه اروپا ببرید تا خواستار اقدام جدی کشورهای اروپایی در قبال نقض آشکار حقوق بشر در ایران شوند. می توانید با همان نشریات پاریسی که قربان صدقه تان می روند، مصاحبه کنید و به سهم خودتان، خامنه ای و ایادی خونخوارش را از ادامه جنایت هایشان برحذر کنید. 

اگر شما بازداشت شده بودید، جعفر پناهی الان دنیای سینما را روی سر خامنه ای خراب کرده بود.

شما سال 1365 گفتید و چه زیبا گفتید و دنیا را به حیرت واداشتید. حالا ما از شما می پرسیم. به راستی خانه دوست کجاست؟

این سند نشان می دهد که تمام اقوام ایرانی از نگاه اکثریت بالاترینی ها، برادر و برابر هستند

نگاهی به لینک های برتر امروز بالاترین نشان می دهد که 9 مورد از 10 لینک برتر امروز، به توهین بی شرمانه روزنامه ولی وقیح، به هموطنان ترک زبان اختصاص دارد.

بالاترینی ها با امتیازهای قاطع خودشان به این لینک ها، نشان دادند که جنبش سبز روزبه روز به تکوین و تکامل بیشتری دست می یابد. شعار ما همیشه این بوده است که : ما همه با هستیم.

اهدای جایزه بهترین چهره پردازی در مراسم سینمایی دنیای تصویر، توسط علی کریمی (فوتبالیست) و شیلا خداداد

یازدهمين دوره جشن سينمايي تلويزيوني دنياي تصوير  در مركز همايش‌هاي برج ميلاد برگزار شد و مهدي‌ مهدوي‌كيا، حميد استيلي و علي كريمي از جمله اهالي فوتبال بودند كه به برخي از اهالي سينما تنديس حافظ دادند. براي جايزه بهترين چهره‌پردازي، علي كريمي بازيكن عضو استيل‌آذين و شيلا خداداد به روي صحنه رفتند و اين جايزه را "به خاطر باورپذيري و پرهيز از اغراق مرسوم در فيلم‌هاي جنگي " به مهري شيرازي براي "اتوبوس شب " اهدا كردند.
جايزه بهترين موسيقي متن فيلم را حميد استيلي و همايون ارشادي "به خاطر همسويي با فضا، قالب و نوع فيلم " به محمدرضا درويشي براي فيلم آتش سبز دادند.

قبل از اهداي جايزه يك عمر فعاليت هنري كليپي از آثار منتخب منوچهر اسماعيلي به نمايش درآمد و مهدي مهدوي‌كيا، امير كعبي، حسين هدايتي(مدير باشگاه استيل آذين) و چنگيز جليلوند به روي صحنه رفتند.
مهدوي‌كيا ضمن تشكر از برگزاركنندگان جشن اظهار اميدواري كرد كه اين گونه مراسم‌ها تداوم داشته باشد و هدايتي در سخناني گفت: به عنوان يك خدمت‌گذار در ورزش برگزاري اين جشن را براي هنرمندان تبريك مي‌گويم و اميدوارم هنرمندان و هنردوستان دست در دست هم كاري كنند تا شادي و نشاط در كشور افزايش يابد.

اگر فرصت چهارشنبه سوری را از دست بدهیم، تا 3 ماه آینده مناسبت خاصی در پیش نداریم

از 22 بهمن به بعد، با وجود این که همگی از عدم برنامه ریزی و انسجام ناراضی بودیم، اما برای چهارشنبه سوری، غیر از قضیه تخم مرغ های رنگی و آتیش سبز و رها کردن قایق سبز در زاینده رود که این آخری رو جرس ارسال کرده، هیچ استراتژی مشخصی رو ندیدیم.

دوستان عزیز بالاترینی، اگه چهارشنبه سوری رو هم از دست بدیم، مناسبت بعدی 22 خرداد هست که شاید در اون تظاهراتی داشته باشیم و شاید هم نداشته باشیم! یعنی یکسالگی کودتا. 

درباره 12 فروردین هم با توجه به تعطیلات نوروزی و این که ملت در فکر دم کشیدن پلو و جا افتادن خورشت برای 13 بدر هستند، بعید هست که اتفاق خاصی رخ بده. 

ما که از روزهای مذهبی و سیاسی مثل 13 آبان، روز قدس، نماز جمعه هاشمی، 22 بهمن و ... نگذشتیم، چطور ممکنه از فرصت چهار شنبه سوری که یک روز ملی و باستانی هست بی تفاوت بگذریم؟ من معتقدم باید در این روز، صدای اعتراض ما به قدری باید بلند باشه که عید رو بر کودتاچی ها زهرمار کنیم.

مثلاً بچه محل های ما در یکی از محلات جنوب شرقی تهران که برای لو نرفتن نقشه اسمش رو نمیگم، قراره یک درس خوشگل و ناز به پایگاه بسیج محله بدهند. البته پایگاهی ها هر سال تعدادی از بچه هارو به جرم رقص چهارشنبه سوری بازداشت می کردند. اما امسال کور خوندن. فرق فوکوله

ذبح گوسفند برای دفع قضا بلا از کودتای وحشیانه 22 خرداد! ( چند روز قبل از انتخابات)

عکس یادگاری مزدور سینمای ایران با مزدور ماهواره ای

یکی از آن ور آب و یکی هم این ور آب، هر دو کمر خدمت به رژیم جمهوری اسلامی ایران بسته اند

خط اعتماد/ جانباز از تبریز: همیشه گفتم و ننوشتید، امروز که تعطیل شدید باز هم می گویم آقای خامنه ای، به زودی سرنگون خواهی شد

تلفن های روزنامه لحظه ای قطع نمی شدند. هنوز بعضی از اعضای تحریره هم مطلع نشده بودند که روزنامه توقیف شده اما با اشغال دائمی خطوط روزنامه روبرو شده بودیم. مردم در سایت های خبری مطلع شده و به همدیگر نیز خبر داده بودند که اعتماد توقیف شده.
جعفر گلابی مسئول خط اعتماد، از شدت ناراحتی بغض کرده بود. می گفت بعد از این همه سال، نمی دانم چطور می توانم تلفن هایی را یادداشت کنم که قرار نیست منتشر شود. هر بار یکی از ما گوشی را جواب می داد. نمی دانستیم ما باید به آن طرف خط روحیه بدهیم یا کسی باید باشد که به ما روحیه بدهد.
بچه ها یکی یکی از راه می رسیدند و بهت زده از این تصمیم دولت کودتا، به همدیگر دل داری می دادند. اما تماس های مردم واقعاً بی نظیر بود. 
احمد از شیراز، مجید از اصفهان، خانمی از مرند، خانواده شهید از ورامین، سیاوش از گوهردشت، سمیرا از تبریز، و صدها تلفن که در بین آن ها، حتی مسئولینی هم از روابط عمومی ها یا سایر بخش های ارگان و نهادهای مختلف بودند که ناراحتی خود را اعلام می کردند. 
اما مردم فوق العاده بودند. همگی خامنه ای و احمدی نژاد و دولت کودتا را مسئول مستقیم تعطیلی روزنامه اعتماد می دانستند.
اما جالب ترین تلفن، یک جانباز از تبریز بود. کسی که هر روز ساعت 2 تا 3 بعدازظهر به اعتماد زنگ می زد و به خامنه ای هشدار می داد. جانباز عزیزی که طی دو سال گذشته با برخی از بچه های روزنامه دوست شده. او هر دو پای خود را در راه ایران و انقلاب تقدیم کرده. اما امروز فقط یک خس و خاشاک است. او امروز از نگاه کودتاچی ها، یک مشت بزغاله و گوساله است.
جانباز عزیز ما بغض کرده بود. می گفت هیچ وقت حرف هایم را ننوشتید. به شما حق می دادم. پول تلفنی که هر ماه به خاطر تماس با شما می دادم از مستمری من بیشتر است. حرام مخابرات و سپاه باشد. اما حالا که تعطیل شده اید، از شما می خواهم که درد دل مرا روی قلب تان بنویسید و مطمئن باشید که این اتفاق خواهد افتاد. پا ندارم که آن روز به خیابان بیایم و جشن بگیرم. اما با همین چشم هایم آن روز را خواهم دید: آقای خامنه ای، به زودی سرنگون خواهی شد

خط اعتماد روزنامه ما مرد. اما خط اعتماد مردم به نظام، سال هاست که مرده

توقیف شدیم. اما خوشحالیم که الیاس حضرتی فهمید جنبش سبز بدون صراحت، محکوم به توقیف دائمی است

روزی که رامین به تحریریه اعتماد آمد را هیچ وقت فراموش نمی کنم. هیچ کدام از ما اعضای تحریریه فراموش نمی کنیم. وقتی الیاس حضرتی تصمیم گرفت عکس و خبر بازدید از رامین را به عنوان تیتر یک، روی جلد بگذارد، بسیاری مخالف بودیم. 16 آبان بود.

گفتیم، واضح است که اعتماد به زودی تعطیل خواهد شد. خون ما رنگین تر از اعتماد ملی نیست. نباید باج بدهیم. همان رویه معمول را ادامه بدهیم بهتر است. اما الیاس حضرتی پا توی یک کفش کرد که نه، اعتماد تحت هیچ شرایطی تعطیل شدنی نیست. 
به این ترتیب، عکس رامین و بازدید مزورانه اش از تحریریه رفت روی جلد.
یکی دو تا از بچه هایی که چند روز بعد رفتند زندان، به حضرتی معترض بودند که نکنید آقا، رامین همانی است که تخم لق هولوکاست را توی دهان احمدی نژاد شکسته. به او نمی شود اعتماد کرد. روزنامه ما را به زودی توقیف خواهد کرد. چه دلیلی دارد که عکس نحسش را روی جلد بگذاریم؟
حضرتی قبول نکرد. حضرتی سال هاست که حرف خودش را می زند. حفظ لوگوی اعتماد به هر قیمتی که شده، خواست و اراده او بوده. 
احمد غلامی و بهروز بهزادی هم از تصمیم حضرتی حمایت کردند.
این گونه بود که ما در این چهار ماه آخر، تعطیل نشده بودیم اما چیزی در همان ردیف بودیم. ما چنان بی اراده شده بودیم که حتی خبر زندانی شدن عبدالرضا تاجیک، کیوان مهرگان، مهسا حکمت و ... از همکاران تحریریه را هم نتوانستیم پوشش بدهیم. 
دوستان عزیزم، می دانید چرا امروز در عکس دسته جمعی مان خوشحال بودیم؟ می دانید چرا همگی  علامت جنبش سبز را به رخ دوربین کشیدیم؟ به این خاطر که چیزی را از دست نداده بودیم. روزنامه ما فقط عنوان اصلاح طلبی را به دوش می کشید اما محتوایش از تیغ سانسور، خونین و مالین شده بود.

ما امروز، هر چند که کمی دیر شده اما خوشحالیم از این که الیاس حضرتی و تفکراتی از جنس تحلیل های اعصاب خرد کن او، پذیرفته اند که صراحت با خشونت فرق دارد. جنبش سبز به صراحت بیشتری نیاز دارد. کاش ما سزاوارانه تر تعطیل می شدیم. نه این که هم از فرامین فاشیستی ارشاد تبعیت کنیم و هم تعطیل شویم.
دولت کودتا یک قدم هم ار خواسته های ضد بشری اش عقب نمی نشیند. ما چرا باید ار مطالبات انسانی مان کوتاه بیاییم؟

روزنامه های باقی مانده در حکومت ولایت وقیح: کیهان، وطن امروز، جمهوری اسلامی، ایران، اطلاعات، قدس، جوان و رسالت

ولی وقیح، حتی روزنامه اعتماد را هم تحمل نکرد. روزنامه ای که با سانسورهای بعد از انتخابات و کودتای 22 خرداد، به صورت نیمه جان منتشر می شد و خبرنگاران شاخصش در زندان هستند.
فارس نیوز نوشته:
سخنگوي كميسيون امنيت ملي مجلس با اشاره به پيگيري سوژه‌هاي بنگاه‌هاي خبري نظام سلطه توسط برخي رسانه‌هاي داخلي به گردانندگان اين رسانه‌ها توصيه كرد مراقب باشند در تور انحرافي رسانه‌اي غرب قرار نگيرند!

با توجه به تطیلی تمام روزنامه های اصلاح طلب، منظور کاظم جلالی احمق از روزنامه های خط سلطه، کدوم یک از این روزنامه ها هستن؟