برادر ارتشی من، تو همانی که هشت سال، از خاک کشورم دفاع کردی اما امروز گردن کلفت های جبهه نرفته و سنگر ندیده، به اسم حماسه تو در جنگ، هموطنانت را در زندان ها شکنجه می کنند و در خیابان ها به شهادت می رسانند.
برادر ارتشی من که حقوق و مزایایت در برابر نظامیان سپاه و شبه نظامیان بسیج، هیچ است. به پوتین هایت بوسه می زنم سرباز، که بعد از 33 سال، هنوز سپاهی ها و بسیجی ها تو را طاغوتی می دانند.
33 سال قبل فریاد زدیم: برادر ارتشی، چرا برادر کشی؟ حالا تو باید بپرسی چرا صدامیان و بعثی ها در برابر سر نیزه تو، گردن خم کردند و کسی نتوانست خارج از مرزها، گزندی به حیثیت و اعتبار تاریخی مملکتت برساند. اما امروز داخل خاک ایران، شغال ها و کفتارهایی بدتر از صدام و بعثی ها، از تجاوز گروهی در زندان ها و کهریزک ها به خواهران و برادرانت هم گریزان نیستند.
سخن کوتاه می کنم.
22 بهمن و آرمان های لجن گرفته اش، ارزانی گردن کلفت های قداره کش و پنجه بکس و چاقو به دست بسیج و ششلول بندهای مولتی میلیاردر سپاه باشد. اما 25 بهمن از آن توست. به تو که از ساعت 3 بعد از ظهر، با لباس نظامی یا بدون آن، دوشادوش خواهران و برادرانت از میدان امام حسین تا میدان آزادی خواهی بود. حافظ نوامیس ملت و مثل همیشه، مدافع خاک و آبروی وطن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر